Współcześnie rowery są jedynymi z najpopularniejszych na świecie środków transportu. Umożliwiają bowiem szybką i w pełni ekonomiczną jazdę w każdych warunkach, a dodatkowo mają bez wątpienia pozytywny wpływ na nasze zdrowie. Kiedy zaczęła się jego historia?
Według części badaczy, już w starożytności, gdzie na reliefach znalezionych w starożytnym Egipcie dojrzeć można wizerunek pojazdu zbliżonego do dzisiejszego roweru. Za pierwszego wynalazcę uważa się jednak Leonarda da Vinci, który na pewnym rysunku przedstawił dwukołowy pojazd wyposażony w kierownicę i napęd łańcuchowy. Rysunek przedstawia sprzęt podobny do dzisiejszego roweru, jednak czasy do Vinci nie pozwalały skonstruować tego typu maszyny (problem z przekładnią łańcuchową czy łożyskiem kulkowym). Inna teoria spiskowa wspomina o roli Rosjan w produkcji pierwszego jednośladu. Rzekomo miał go wykonać Jeffim Artamanow, jednak jak ustalili naukowcy jest to falsyfikat, ponieważ rama do roweru została wynaleziona pod koniec XIX a nie na początku wieku.
Oficjalnymi przodkami rowerów były „maszyny do biegania” skonstruowane pod koniec XVIII wieku, które swoim mechanizmem przypominały współczesne hulajnogi jednak posiadające dwa duże koła i siedzenie. Prowadzący pojazd musiał jednak hamować nogami, a skręcanie możliwe było dopiero… po zejściu z roweru. Ich tego mechanizm był Francuz de Sivrac. Co prawda nie był on zbyt funkcjonalny, jednak to na tej bazie ulepszano wizję współcześnie rozumianego roweru. W 1816 Niemiec de Sauerbrun dokonał pierwszego ulepszenia wprowadzając obrotowy widelec przedni połączony z kierownica, co umożliwiało skręcanie bez konieczności zsiadania z pojazdu. Autor nazwał swój wynalazek drezyną. Kolejne modele zmniejszały ciężar od 45 kg do 20 kg, co pozwalało zwiększyć prędkość osiąganą na rowerze. Później wprowadził do pojazdu uruchamiany linką hamulec, a także siodełko o regulowanej wysokości. W 1839 wprowadzono mechanizm napędowy, więc nie trzeba było odpychać się już za pomocą nóg. W 1860 wzbogacono drezynę w pedały umocowane do przedniego koła. Dokonał tego Pierre Michaux, otworzył on także wytwórnię welocypedów. Zastąpił on drewno metalem, a także zastosował amortyzowane siodełko. 1870 rok przyniósł wynalezienia łożyska kulkowego, a 1970 pierwszą seryjną produkcję rowerów. W 1879 Anglik John Lawson skonstruował rower z napędem na tylne koło przekazywanym za pomocą tylnego łańcucha. John Starley zmienił natomiast rozmiar kół sprawiając że zyskały one tę samą wielkość. W 1885 rozpoczął on masową produkcję pojazdu „Rover”, która przyjęła się w Polsce. Po raz pierwszy pojawiły się one w Polsce w 1869 roku, a przywędrowały z wytwórni Michaux. W 1886 powstało Warszawskie Towarzystwo Cyklistów. Należeli do niego między innymi Henryk Sienkiewicz, Bolesław Prus i Maria Skłodowska-Curie, która udała się w swoją podróż poślubną właśnie rowerem. Pierwszą produkcję masową rowerów rozpoczęto w 1917 roku w zakładzie F. Zawadzkiego, a później w 1929 w Państwowej Wytwórni Uzbrojenia w Warszawie. Zyskały one nazwę seryjną „Łucznik” i był przeznaczony nie tylko dla zwykłych obywateli, ale także dla armii.
Rowery Poznań – historia powstania
Współcześnie rowery są jedynymi z najpopularniejszych na świecie środków transportu. Umożliwiają bowiem szybką i w pełni ekonomiczną jazdę w każdych warunkach, a dodatkowo mają bez wątpienia pozytywny wpływ na nasze zdrowie. Kiedy zaczęła się jego historia?
Według części badaczy, już w starożytności, gdzie na reliefach znalezionych w starożytnym Egipcie dojrzeć można wizerunek pojazdu zbliżonego do dzisiejszego roweru. Za pierwszego wynalazcę uważa się jednak Leonarda da Vinci, który na pewnym rysunku przedstawił dwukołowy pojazd wyposażony w kierownicę i napęd łańcuchowy. Rysunek przedstawia sprzęt podobny do dzisiejszego roweru, jednak czasy do Vinci nie pozwalały skonstruować tego typu maszyny (problem z przekładnią łańcuchową czy łożyskiem kulkowym). Inna teoria spiskowa wspomina o roli Rosjan w produkcji pierwszego jednośladu. Rzekomo miał go wykonać Jeffim Artamanow, jednak jak ustalili naukowcy jest to falsyfikat, ponieważ rama do roweru została wynaleziona pod koniec XIX a nie na początku wieku.
Oficjalnymi przodkami rowerów były „maszyny do biegania” skonstruowane pod koniec XVIII wieku, które swoim mechanizmem przypominały współczesne hulajnogi jednak posiadające dwa duże koła i siedzenie. Prowadzący pojazd musiał jednak hamować nogami, a skręcanie możliwe było dopiero… po zejściu z roweru. Ich tego mechanizm był Francuz de Sivrac. Co prawda nie był on zbyt funkcjonalny, jednak to na tej bazie ulepszano wizję współcześnie rozumianego roweru. W 1816 Niemiec de Sauerbrun dokonał pierwszego ulepszenia wprowadzając obrotowy widelec przedni połączony z kierownica, co umożliwiało skręcanie bez konieczności zsiadania z pojazdu. Autor nazwał swój wynalazek drezyną. Kolejne modele zmniejszały ciężar od 45 kg do 20 kg, co pozwalało zwiększyć prędkość osiąganą na rowerze. Później wprowadził do pojazdu uruchamiany linką hamulec, a także siodełko o regulowanej wysokości. W 1839 wprowadzono mechanizm napędowy, więc nie trzeba było odpychać się już za pomocą nóg. W 1860 wzbogacono drezynę w pedały umocowane do przedniego koła. Dokonał tego Pierre Michaux, otworzył on także wytwórnię welocypedów. Zastąpił on drewno metalem, a także zastosował amortyzowane siodełko. 1870 rok przyniósł wynalezienia łożyska kulkowego, a 1970 pierwszą seryjną produkcję rowerów. W 1879 Anglik John Lawson skonstruował rower z napędem na tylne koło przekazywanym za pomocą tylnego łańcucha. John Starley zmienił natomiast rozmiar kół sprawiając że zyskały one tę samą wielkość. W 1885 rozpoczął on masową produkcję pojazdu „Rover”, która przyjęła się w Polsce. Po raz pierwszy pojawiły się one w Polsce w 1869 roku, a przywędrowały z wytwórni Michaux. W 1886 powstało Warszawskie Towarzystwo Cyklistów. Należeli do niego między innymi Henryk Sienkiewicz, Bolesław Prus i Maria Skłodowska-Curie, która udała się w swoją podróż poślubną właśnie rowerem. Pierwszą produkcję masową rowerów rozpoczęto w 1917 roku w zakładzie F. Zawadzkiego, a później w 1929 w Państwowej Wytwórni Uzbrojenia w Warszawie. Zyskały one nazwę seryjną „Łucznik” i był przeznaczony nie tylko dla zwykłych obywateli, ale także dla armii.
No related posts.